Cimon and Pero

c. 1655 - c. 1657

In het verhaal van Cimon en Pero, dat al in de Romeinse oudheid werd opgetekend door de Latijnse schrijver Valerius Maximus, staan de ultieme opoffering en naastenliefde centraal. De oude Cimon werd veroordeeld tot de hongerdood, maar zijn dochter Pero die hem in de gevangenis bezocht, hield hem in leven door hem in het geheim borstvoeding te geven. De Amsterdamse schilder Willem Drost (1633-1659) geeft in zijn schilderij het aandoenlijke moment weer dat bekend staat als de Caritas Romana. De jonge Pero wendt haar blik af, alert op haar omgeving, terwijl zij heimelijk haar geketende, vermagerde vader voedt. In al zijn kwetsbaarheid zoekt de verzwakte, oude man houvast bij de stof van haar rok. Geruststellend legt Pero op haar beurt haar hand op zijn blote schouder.